Koci głaskożebrak

Lubię żartować, że mam jednego syna, który jest połowicznie Holendrem i połowicznie normalny 😉 i jednego pełnowartościowego kociego głupka ze śmietnika. I o ile moje dziecko-kundelek nie robi oczywiście na nikim wrażenia, o tyle polski kot śmietnikowy, jest absolutną gwiazdą ulicy odkąd się tutaj wprowadziliśmy.

Zaczęło się od tego, że kot odprowadzał mnie i Bru do szkoły. Szkoła jest blisko, więc nie musiał brać kanapek na drogę, ani przypinać mini wrotek, a jednak widocznie lubił te wyprawy, bo ich nie opuszczał. Rano przemykał się od samochodu do samochodu towarzysząc nam w drodze do szkoły. Szybko jednak obczaił, że trafił do kociego raju, gdzie kotom wolno wszystko (prawie jak rowerom), a psy chodzą zawsze na smyczy i niespecjalnie wolno im szczekać i oczywiście zaczął z tej kociej wolności korzystać wylegując się całymi dniami na środku chodnika.

Popołudniami, gdy odbierałam młodego ze szkoły, kot szedł ze mną i siadał przed przeszklonym wejściem w oczekiwaniu na Bru. Ku uciesze nauczycieli i dzieci, bo O JAAAA, MACIE W DOMU CZARNĄ TRESOWANĄ PANTERĘ?!?. No a potem we troje wracaliśmy do domu.

Z czasem mój kot, a jest on z tych grubych, puchatych dziadów wielkości odchowanego cielaka, stał się ulubieńcem wszystkich okolicznych dzieci, które wielokrotnie robiły mu zdjęcia, woziły go wózkiem dla lalek, czy wspólnie polowali na żaby i ważki w kanale za ogródkami. Kaspar, kot znaczy się, prawdopodobnie jest gwiazdą TikToka i ma więcej followersów niż nasz prezydent. No ale nie sprawdzałam. W każdym razie – kocisko nauczyło się, że może się wylegiwać na samochodach, wygniatać trawę i kwiaty w ogródkach sąsiadów, zaglądać do kilkunastu różnych kuchni i jedyne co go spotyka to głaski, całuski, fruwające plasterki szynki i nieautoryzowane sesje zdjęciowe.

Kiedyś widziałam, jak „zaatakował” jedną z sąsiadek. Wychodziła z domu, a mój kot nie był głaskany już pewnie od 15 minut, więc jak mu się trafiła taka okazja, to rzucił jej się z półobrotu pod nogi i wywalił brzuszysko do głaskania. Kobita nie dość, że się przestraszyła, to oczywiście usiłowała go nie podeptać, więc straciła równowagę i wywaliła się na chodnik jak długa. Szczęśliwie nic jej się nie stało i mogła niezwłocznie przystąpić do drapania dziada za uchem.

Ale wczoraj widziałam znacznie lepszą scenę z udziałem mojego kociego głasko-żebraka. Z któregoś domu wyszedł facet, ale ewidentnie nie sąsiad, tylko ktoś kto wpadł z wizytą. Wyszedł i zaczął zajmować się odpinaniem swojego roweru. Moje kocisko podbiegło do niego świńskim truchtem (żeby się przypadkiem nie spocić, albo NIE DAJ BOŻE schudnąć) i zaczął ocierać się o nogi gościa. Gość był najwyraźniej zwierzolubny, gdyż zaczął kota miziać. Kot był najwyraźniej w desperacji, gdyż zaprezentował mu wszystkie ze swoich dwóch najlepszych trików:

1) tarzanie się pomiędzy butami, które pozbawia równowagi i zmusza ofiarę do ukucnięcia i miziania w przyziemiu. Tarzaniu towarzyszy głośne mruczenie i strojenie min pt. jestem bardzo biednym kotem, który nie jadł już od 23 minut i nawet nie pamięta jak to jest być głaskanym przez życzliwe ręce

2) gdy po kilku minutach pieszczot ofiara opuszcza napastnika i usiłuje odejść, kot dogania takiego ktosia, wyprzedza go galopując głośniej niż podkuta gazela i rzuca się na plecy (własne, nie ofiary) z dość dramatycznym miauknięciem domagając się większej ilości głasków

Oglądałam ten spektakl z okna na strychu z milczącą aprobatą, bo jak każda matka, jestem do nieprzytomności zakochana w swoim dziecku. Przynajmniej w tym włochatym 😉

No więc po wielokrotnym zaprezentowaniu obu żebro-trików przez tego włochatego debila (mówię o kocie rzecz jasna), mężczyzna postanowił wsiąść na rower i odjechać. I wtedy, wiadomo że całkiem WTEM, kot rzucił się pod koła roweru! Hahahaha… Rower był nadal nieruchomy, ale wyglądało to przekomicznie. Taki mały koci Rejtan 😉

Facet zaczął się na głos śmiać, wyciągnął komórkę i… zaczął stream’ować na żywo wyczyny mojego kota na FB. SERIO. Nie wiem, ilu było widzów, bo raz, że za daleko stałam, a dwa – musiałam interweniować! Koleś wsadził sobie to moje kocie bydlę do koszyka rowerowego i nadal nadając na żywo, zaczął mówić, że oto właśnie znalazł nowego przyjaciela, który nie chce mu dać odejść, więc nie ma wyjścia i zabierze go ze sobą do domu.

No halo.

Otworzyłam okno i krzyczę, że to mój kot. I żeby se nie wyobrażał, że go może od tak sobie zabrać, nawet jeśli kot ma ze sobą małą walizkę i petycję o adopcję 😉

Kot, jak każde niegrzeczne dziecko gdy usłyszy matkę, położył po sobie uszy i najszybciej jak potrafi uciekł się schować pod najbliższy samochód. Jak spłoszony-kurza-stopa-kochanek przyłapany na gorącym uczynku… Hahaha.

Facet, po tym jak wreszcie zlokalizował skąd pochodzi głos, który do niego przemawia, wyłączył komórkę i powiedział, że musi wracać do żony. Pomachał mi i na odchodne rzucił, że jak się wreszcie rozwiedzie, to tu wróci. Myślę, że chodziło mu bardziej o kota niż o mnie, aaale nadzieja przecież umiera ostatnia 😉