Powrót na służbę

Niemal trzy lata temu odeszłam z mojej ostatniej fabryki. Spakowałam brzuch i koty i wyjechałam układać sobie życie na Śląsk.

Przez te trzy lata zdążyłam się przeprowadzić 4 razy. I zmieniło się w moim życiu absolutnie wszystko. Albo i więcej. Jak myślę o rzeczach, czy sprawach, które się nie zmieniły, to potrafię wymienić tylko imię jednego kota (który wtedy był słodkim kociakiem, a teraz jest słodkim spaślakiem wielkości tygrysa szablozębego) i wskazać kilka par butów (bo na wsi szpilek w zasadzie nie używałam).

Zmieniłam stan cywilny, nazwisko, urodziłam dziecko, zmieniłam samochód, mam jednego kota mniej, za to kilku nowych przyjaciół, zostałam właścicielką obszarów rolnych na śląskiej wsi, moja szafa wygląda inaczej i inaczej prezentuje się stan mojego konta. Plus takie drobiazgi jak rodzice na cmentarzu i samotne macierzyństwo.

Od poniedziałku zmieni się również oficjalnie mój status zawodowy. Wracam do fabryki. Innej, ale już kiedyś mnie tam widzieli 😉

Jestem podekscytowana i przerażona. Będę musiała godzić rolę fabryczną z rolą matki. Wiem, że się da. Miliony kobiet to robią. Ze wsparciem rodzin i swoich facetów lub bez tego wsparcia. Ale oczywiście spodziewam się, że początki będą trudne, bo zwykle są.

Cieszę się bardzo, bo te trzy lata bez poznawania ludzi, kiepskiej kawy z kawomatów, szpilek, plotek, wyzwań biznesowych i stania w korkach, to były bardzo trudne trzy lata. I bez pensji, która regularnie wpływa na konto. Pieniądze są bez znaczenia, a wiem to pewnie lepiej niż większość z czytaczy, niestety, ale gdy wpływają regularnie, to świadczą o tym, że ktoś twoją pracę docenia. Że ta praca jest warta COŚ. Wychowywanie dziecka jest warte milion razy więcej niż to COŚ, ale niestety nikt za nie nie płaci. A w dzisiejszym świecie, jak coś jest za darmo, to nikt tego nie szanuje. A już najmniej szanują to same matki. Wszystkie „kury domowe” które znam, są z tego powodu zakompleksione. Że owszem, padają ze zmęczenia, że nie wyrabiają, że nie mają czasu się wykąpać tak często jak by chciały, ale no kurcze, wypadałoby robić coś jeszcze. Tylko co. I jak. I kiedy. Bo przecież TYLKO siedzą w domu z dziećmi.

I mnie też to dopadło. I mimo, że dorabiałam dziergając przeróżne projekty, to czułam się kurą domową. Byłam nią. I to robi z mózgu większą papkę niż ciąża, a w ciąży płaczesz na co drugiej reklamie i gadasz do własnego brzucha, mimo że to coś w tobie nie ma jeszcze uszu… 😉 Poziom zniszczeń jest nieogarnialny.

Tak.

Więc cieszę się bardzo, że wracam. Że poszło sprawnie. Że miałam wybór, co chcę robić. Że chciało mnie kilka fabryk. Urosłam tak z 4,5 cm 😉 Wybrałam coś zupełnie odjazdowego, dużego, biznesowego i poważnego, ale z przymrużeniem oka. Zobaczymy gdzie mnie to zaniesie.

Gdzie i kim będę za trzy lata? Nawet nie próbuję zgadywać… Jak po raz kolejny pokazał czas – jedyną stałą w moim życiu jest ZMIANA.